- wichrzyć się
- wichrzyć się {{/stl_13}}{{stl_7}}'o włosach: być w nieładzie, zmierzwionym, sterczeć w różne strony': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wichrzy mu się czupryna. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
wichrzyć się
Look at other dictionaries:
wichrzyć — ndk VIb, wichrzyćrzę, wichrzyćrzysz, wichrz, wichrzyćrzył, wichrzyćrzony 1. «burzyć, targać, mierzwić coś» Wichrzyć sobie czuprynę. 2. «namawiać do buntu, agitować przeciwko komuś lub czemuś, podżegać do czegoś; buntować, podburzać» Wichrzyć… … Słownik języka polskiego
wzburzać się – wzburzyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} gwałtownie kłębić się, wirować, wichrzyć się, bezładnie się skręcać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jezioro się wzburzyło. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
mierzwić się – zmierzwić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} wichrzyć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Czupryna zmierzwiła się na wietrze. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
czochrać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o zwierzętach: trzeć ciałem o coś; ocierać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niedźwiedź czochra się o drzewo. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} wichrzyć… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
mierzwić — ndk VIa, mierzwićwię, mierzwićwisz, mierzw a. mierzwićwij, mierzwićwił, mierzwićwiony «najczęściej w odniesieniu do włosów: wprowadzać w stan nieładu; czochrać, targać, wichrzyć, burzyć» Mierzwić palcami czuprynę. Wiatr mierzwił zboże na polu.… … Słownik języka polskiego
burzyć — ndk VIb, burzyćrzę, burzyćrzysz, burz, burzyćył, burzyćrzony 1. «powodować rozpadanie się czegoś; rozwalać, niszczyć» Burzyć stare domy, mury. Bomba burząca. przen. Burzyć czyjś spokój. Burzyć stare zasady, formy. 2. «powodować kłębienie się,… … Słownik języka polskiego
czochrać — ndk I, czochraćam, czochraćasz, czochraćają, czochraćaj, czochraćał, czochraćany 1. «targać, wichrzyć, burzyć, np. włosy, sierść; kudłać» Czochrać ręką czuprynę. Czochrać kudły. 2. «zwykle o zwierzętach: ocierać, trzeć ciało o coś twardego» Koń… … Słownik języka polskiego
targać — ndk I, targaćam, targaćasz, targaćają, targaćaj, targaćał, targaćany targnąć dk Va, targaćnę, targaćniesz, targaćnij, targaćnął, targaćnęła, targaćnęli, targaćnięty, targaćnąwszy 1. «pociągać coś gwałtownym ruchem, z pewną siłą, szarpać; wichrzyć … Słownik języka polskiego
motać — ndk I, motaćam, motaćasz, motaćają, motaćaj, motaćał, motaćany 1. «nawijać (nici, przędzę itp.) na coś, obwijać wkoło czegoś, zwijać w motek» Motać wełnę, nici. 2. «plątać, wikłać, gmatwać (nici, pasma czegoś)» Wiatr motał włosy. 3. «robić… … Słownik języka polskiego
warcholić — ndk VIa, warcholićlę, warcholićlisz, warcholićol, warcholićlił «zachowywać się jak warchoł, wywoływać zamęt, kłótnie; awanturować się, wichrzyć» … Słownik języka polskiego
